De tracks kan je dus downloaden via site te vinden via link (Trans frankrijk en België)
Bij het bekijken van het profiel komen de herinneringen weer:
's morgens vroeg onder een stralende zon vertrokken van uit Soumont waar Cel en Greet hun mazetje hebben. Soumont ligt in de buurt van Lodeve, niet ver van de Lac de Salagou, in de uitlopers van de Cevennen.
Die eerste km's naar Soubes zijn me ondertussen bekend, enkel die zware rugzak die van links naar rechts zwiepte en te hoog in mijn nek zat was niet goed. Vanaf Soubes naar Saint Piere de la Fage wist ik ook dat het een zware helling was met trappekes van een 10-15cm op de 10meter onder weg naar de "Boute du monde". Een stijging van 467meter op 5km kan tellen als opwarmer Boven dan ook mijn eerste Fruitmacedoineke gegeten. De "borsten" van de Brandon en Serre haut, in den hof van Cel en Greet nog eens bezien. Onderweg nog een kaartje over het geschiedenis van Lodeve en het ontsaan van de "boute du monde" dapper bekeken. En met dichtgeknepen billen langs de "boute" gereden, op een halve meter van een afgrond van een 400meter diep valt niet echt mee met een begin van hoogtevrees en het besef op het gemis van een van mijn evenwichtsorganen. 10 km ver en al een 2km gewandeld, wat ging er nog komen.
De omgeving verder kende ik van onze uitstappen naar de Cirque de Navacelles. Maar via de GR-paden kom je toch op andere wegen, andere zichten, 't is zeker niet de kortste weg maar wel verrassend een omgeving op een andere manier te zien. En ook een gezin met ezel die dan nog Nederlands blijken te spreken en uit het Leuvense bleken te komen. Voorbij Saint-Maurice-Navacelles kwam ik nog een bord tegen waar beschreven stond hoe ze gieren in de vallei van de La Vis gaan introduceren. En dan eindelijk bergaf, een afdaling van 315meter over 3,3km, ware het niet dat het een ezelspoor was over losse stenen. Op de coast to coast (met el camino loco) was ik ook al zoiets tegen gekomen, maar dan geen zigzagweggetje. Het eerste stuk van 1km met 150meter afdalen was niet het moeilijkste. Blijkbaar kwam ik een 7,5km stroom afwaarts Navacelles aan de La Vis, de stroom die de diepe kloof van Navacelles heeft uitgesleten. Stroomafwaarts, dus bergop tot in Navecelles, waarbij er hier en daar nog een bergje moest overwonnen worden met dezelfde losliggende stenen die ik afgedaald was. Halverwege dan ook mijn eerste blik ravioli opgetrokken. Lang heb langs een soort aquaduct gereden, eigenlijk geen aquaduct maar een gemetst kanaal. Geen idee waar dit kanaal eigenlijk voor dient, een of andere watermolen?
In Navacelles in een restaurant een dubbele pannekoek en dubbele cola (geen zero) binnengeslagen. Wat nu de GR liep over een zigzag ezelspoor, ik kan ook rondrijden over de weg. Gezien de hitte van de dag, een vlotte 30°C, begonnen aan de klim naar boven. Likkebaardend het ezelsspoor vanuit de overliggende helling bestuderen, voor zover ik zag moest het precies toch te rijden zijn. Het moest kunnen lukken... terug omlaag naar de voet van de ezelstrack. In het begin was het inderdaad te rijden, wat vervallen asfalt, wel steil. Steil zo het ook blijven, asfalt was vlug een zandpad vol 20cm grote stenen. Onderweg wat jongelingen tegen gekomen die op de zware helling aan het puffen waren. Grote Jan zou eens laten zien wat hij kon, blijven zitten in dat zadel, tot net voorbij de volgende bocht. Toch wat zwaar, pufpuf, terug onderweg om geen gezichtsverlies te leiden. Maar ja met een vlotte 92kg is klimmen niet evident. Het volgende fruitmacedoineke ging er dan ook aan terwijl die jongelingen me voorbij gingen. En ik die jongelingen en die jongelingen mij en tegen dat we boven waren ook nog eens hun ouders die me prijzend aankeken en voortgingen. Ik heb de hele heling niet gefietst, maar was toch blij om een stukje macadam te kunnen doen tot het volgende café waar een frisse dubbele cola en een heerlijke magnum mij enige koelte gaven.
Nu zou het gemakkelijker gaan, dacht ik. Nog 2 hellinkjes van 100meter aan 10% over een afstand van 20km. Onderweg was ik de rood witte streepjes ook nog kwijt geraakt. een rode stip op bomen leek een pad steil omlaag, door doornstruiken, dwars door het bos, over mos en gladde stenen.
Het was goed geweest 63km een 2500hm over 10 uur 30.
Het eerste het beste hotel binnengevallen in Le Vigan, een kamer, eenpersoonsbed, lavabo en een tafel met een verdiep lager wc en douche. Die deed me toch goed.
Eerst langs de supermarkt voor ravioli, fruitmacedoine, fruitsap en chocomelk. Chocomelk is naar het schijnt een goede oppepper na een inspanning: vocht, suikers en proteïnen. Dan op een terras van een restaurant nog een ravioli met schapenvlees, veel te vet, en een fles water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten